Uwielbiam nasz skrawek ogrodu. Całą zimę wyczekuję na rozpoczęcie sezonu, jak tylko pogoda pozwoli ochoczo zabieram się za wszelkie prac...
Wiecie jaka jest moja ulubiona pora dnia? To oczywiście wieczór. Bardzo lubię nasz dom za to jak zmienia się po zmroku. Zazwyczaj nie robię zdjęć w tym czasie, bo ciężko oddać klimat wieczornych świateł i całego uroku, który im towarzyszy. Skusiłam się jednak i dziś Was zapraszam na "salony";)
Wieczorami, gdy na dworze robi się coraz ciemniej w każdym domu rozbłyskują światła. Pamiętacie jak bardzo zależało mi podczas zeszłorocznego remontu, aby zmienić górne oświetlenie i rozprowadzić sporo nowych punktów? Nie jeden nasz gość pukał się w czoło, zastanawiając się po co nam tyle kabli z sufitu. Przestrzeń salonu nie jest jakaś ogromna. To około 30m2, na których mamy zorganizowane kilka stref: wypoczynkową, jadalnianą, kominkową. Do każdej przypisane jest inne oświetlenie w postaci zwisów jak i rozproszonego światła dekoracyjnego. I myli się ten, kto uważa, że jedna - dwie lampy wystarczą na taką przestrzeń. Nie mamy tu żadnych lampek stojących, ponieważ nie potrzebujemy. Gdy dzieci bawią się na podłodze przed kominkiem, zapalamy inne lampy niż gdy siedzimy przy stoliku kawowym, grając w gry czy czytając książki. A wieczorem? Och, wieczorem jest wspaniale zapalić dekoracyjne podświetlenie kominka lub białych cegiełek i już romantyczny klimat się tworzy;) Nagle, cały pokój w stonowanych szarościach, bieli i czerni, nabiera rumieńców.
Jakby było mi mało światła zamarzyłam sobie duże latarenki. Długo szukałam, nie chcąc wydawać fortuny na kolejne duperele;) Te zakupiłam po okazyjnych cenach - były używane, nawet dość mocno. Umyłam je tylko i już cieszę oko. Zastanawiam się co z nimi zrobić dalej, przemalować je na jakiś kolor (czarny? srebrny?) czy może zostawić? Niby pasują, ale i tak muszę je odnowić w jakiś sposób, za bardzo są sfatygowane, pordzewiałe w kilku miejscach, a w jednej brakuje nawet szybki;P
Na stoliku jesienna dekoracja z wianka, który zrobiłam jakiś czas temu po przeprowadzeniu ogrodowych porządków:)
W chłodniejsze jesienne dni koniecznie rozpalamy w kominku. Sezon u nas już na dobre rozpoczęty, mniej więcej co drugi dzień płomień radośnie sobie tańcuje i wieczorami w domu robi się jeszcze przytulniej. To nasz drugi kominkowy sezon grzewczy i wbrew obiegowej opinii, że przestanie nam się chcieć w nim rozpalać, chyba jeszcze bardziej to lubimy. I gdzie ten brud, i sadza, i ten syf cały, ja się pytam? Wiadomo, że coś tam zawsze się sypnie z kominka, coś niecoś z rzadka wypadnie, ale dla tego ciepła wszechogarniającego domek, dla tej możliwości połażenia niemal w krótkich spodenkach po domu na jesień i zimę, warto! O klimacie kominka nie wspominam;)
Pojawił się też u nas nowy "kosz" na drewno. Zupełny przypadek sprawił, że zadzwoniła do mnie jedna dobra duszyczka z super propozycją;) Pomysł przygarnięcia jakiegoś nosidła przypadł mi do gustu, ale po chwili nastąpiło zwątpienie - a po co mi kolejny kosz?? Przerobiłam już dwa i każdy w miarę dawał radę. Pierwszy z nich - doniczka... z trawy morskiej - nie był dla mnie jednak zbyt wygodny do noszenia. Drugi dostaliśmy wraz z zakupionym na zimę drewnem - był to zwykły kosz wiklinowy. Sypało się z niego, więc postanowiłam doszyć mu ubranko i nosić w nim wysuszone pranie. Już nie oddam go pod drewno:) Jak to mówią - do trzech razy sztuka. Przewertowałam poleconą stronę Casa et Hortus i wybrałam matę z filcu syntetycznego. Daleko do naszej drewutni nie mamy, ale kręgosłupa i tak lepiej nie nadwyrężać. Tu wystarczy, że wyjmę matę ze stelaża i mogę szybko skoczyć po kilka sztuk drewna, nosząc ją jak torebkę. Zimą też nie będę zmuszona kłaść jej na mokrym śniegu, dzięki temu zaoszczędzę sobie sprzątania mokrych plam na podłodze:) Powiem Wam, że obawiałam się czy się nie będzie strzępić od szorstkiego drewna, ale nic takiego się nie dzieje. Filc jest sztywny więc łatwo się układa na stelażu, nie marszczy się. I w dodatku wpisał się w nasz salon idealnie:)
Przed nami weekend pełen zadumy, rodzinnych spotkań i wspomnień. Niezależnie od tego, w jaki sposób będziecie go spędzać, życzę Wam spokoju, ciszy i refleksji podczas zapalania symbolicznej świeczki.
Do zobaczenia niebawem:)
Magda
Co gdzie kupić?
- latarenki - "targ" staroci na fb;)
- biała lampa nad stolikiem kawowym - Nowodvorski
- lampy nad stołem w jadalni - Nowodvorski
- lampy nastropowe - Philips
- mata do noszenia drewna - Casa et Hortus
Wiecie jaka jest moja ulubiona pora dnia? To oczywiście wieczór. Bardzo lubię nasz dom za to jak zmienia się po zmroku. Zazwyczaj nie r...
Drewniany blat w kuchni marzy się bardzo wielu osobom. Mi również się od dawna podobał i tak samo jak zapewne większość marzycieli, obawiałam się o jego użytkowanie i pielęgnację. Dziś, jako szczęśliwa posiadaczka drewnianego blatu, chciałabym Wam opowiedzieć jak to jest z nimi jest, czy trzeba się ich obawiać i jak je pielęgnować.
Zacznijmy od początku. W zeszłe lato, gdy robiliśmy gruntowny remont kuchni, do naszych mebli "z odzysku" zamówiliśmy u lokalnego stolarza dębowy blat z klejonego drewna. Przed montażem, jeszcze w stolarni został on parokrotnie zaolejowany, ale po montażu musiałam go jeszcze raz zabezpieczyć. Przyznam się szczerze, że nie wyszło mi to zbyt dobrze. Pomimo instrukcji od stolarza, zrobiłam kilka błędów, o których też Wam dzisiaj opowiem.
Na zdjęciach powyżej widnieje nasza kuchnia sprzed dwóch miesięcy. Na pierwszy rzut oka blaty wyglądają w porządku. Przyjrzyjmy się jednak im bliżej:
Drewniany blat w kuchni marzy się bardzo wielu osobom. Mi również się od dawna podobał i tak samo jak zapewne większość marzycieli, obawi...
To była najszybsza metamorfoza świata. Już miałam oddawać stare łóżeczko niemowlęce po moich pociechach, gdy wpadłam na genialny (och ta moja skromność...) pomysł! Wystarczył jeden wieczór, by ze starego łóżeczka, zrobić nową łóżko-kanapę dla starszaka. Jak wiecie szukałam łóżka dla córki, ale czas oczekiwania na realizację był stanowczo za długi. I jak to najczęściej bywa - potrzeba - matką wynalazku, przyszła z pomocą;)
Jesteście ciekawi jak to zrobiłam?
Poniżej pełne DIY:
1. Potrzebujemy łóżeczko, to oczywiste;) Nasze ma wymiary 120/60, czyli tzw. standardzik. Było tanie, drewniane i przemalowałam je na biało, zanim zamieszkała w nim córa.
Mamy wolny wieczór. Patrzymy na godzinę. Jest 19:30. Czas zacząć zabawę:)
Zdejmujemy przednią część (tą z wyjmowanymi szczebelkami, jeśli taką opcję mamy). Odkręcamy śruby i je zachowujemy. Przydadzą się później.
2. Wyjmujemy ruchome szczebelki, a na reszcie szczebli odmierzamy po 25 cm, mierząc od dolnej listwy.
3. Każdy szczebelek przecinamy w zaznaczonym wcześniej miejscu. Ja do tego użyłam niezawodnej piłki laubzegi, z brzeszczotem do drewna. Ot taką miałam pod ręką, ale może być też mała piła itp. Ucięty brzeg nie musi być idealnie równy. Następnie wyłamujemy delikatnie szczebelek , który trzyma się nadal na górnej listwie.
Tak postępujemy z każdym kolejnym szczebelkiem, aż górna listwa będzie wolna, a na dolnej zostaną nasze 25 cm kawałki.
4. Następnie zostawiamy po 5 szczebelków z każdej strony, usuwając szczebelki od środka. Górną listwę przykładamy do pociętej dolnej części i od obu końców odmierzamy po 40 cm lub tak, żeby od krawędzi do dziury na szczebelek, było około 1-2 cm. Wycinamy środek i go wyrzucamy.
Następnie delikatnie obrębiamy nasze okrągłe listewki, alby zmieściły się do otworów w listwach. W każdy otwór wlewamy trochę kleju wikol (lub innego do drewna) i mocno łączymy obie części. Najlepiej pomóc sobie gumowym młotkiem, lub normalnym stukając przez np. koc, aby nie uszkodzić drewna. Pamiętajcie, aby zamontować górną listwę tak, żeby mocowanie śrubami było nadal po zewnętrznej stronie!
5. Naszą nową barierkę montujemy do korpusu łóżeczka, zaczynając od dolnej listwy. Górnymi zajmiemy się chwilę później. Na tym etapie zamaskujemy otwory po usuniętych szczeblach, które są w dolnej listwie. W tym celu wlewamy trochę kleju i mocno wciskamy lekko obrębiony dookoła szczebelek. Następnie tuż przy krawędzi ucinamy szczebelek. Postępujemy z każdym otworem tak samo.
6. Teraz zajmijmy się górą. Zaznaczamy w którym miejscu musimy nawiercić nowe otwory. Teraz wystarczy przykręcić górne listewki i już prawie gotowe. I nawet nie ma jeszcze 23:00;)
7. Wszystkie nierówności wyrównujemy papierem ściernym. Następnie używając szpachlówki do drewna łatamy każdy niepotrzebny już otworek. Najlepiej do tego celu nadaje się nożyk do papieru. Idealnie rozprowadza się nim szpachlówkę. Po wyschnięciu załatane miejsca należy również oszlifować.
8. Jest już późno, szpachlówka prawie wyschła, ale resztę zostawmy na jutro. Możemy tylko przeszlifować (i odpylić) lekko resztę łóżeczka pod jutrzejsze malowanie. Malujemy farbą akrylową. Więcej o malowaniu drewnianych mebli znajdziecie TUTAJ. Łóżeczko malujemy całe, 2-3 razy, zwłaszcza w miejscach, przez które przebija drewno czy stara farba.
Po wyschnięciu można już ustawić w pokoiku i pokazać nasze dzieło dziecku, licząc na najszybszy sukces w usypianiu w otwartym łóżeczku:)) Nam poszło całkiem nieźle, córka szczęśliwa, a matka zadowolona z siebie jak mało kto;)
Ps. wybieracie się na jutrzejsze Wrocławskie Targi Sztuki Użytkowej KONTURY??? Ja tam na pewno będę, do czego i Was serdecznie zapraszam:))) Jeśli nie dacie rady, nie martwcie się - relacja z wydarzenia na pewno będzie!
Pozdrawiam
Magda
To była najszybsza metamorfoza świata. Już miałam oddawać stare łóżeczko niemowlęce po moich pociechach, gdy wpadłam na genialny (och ...
Witajcie:)
Jak Wam mija weekend?
Nasz zapowiada się bardzo intensywnie. Dziś impreza urodzinowa u przyjaciół, w dodatku podwójna. Jutro zaś sami organizujemy przyjęcie dla naszej córki, która kilka dni temu skończyła dwa lata! Będzie się działo, więc wpadam tu na chwilkę, aby pokazać Wam obiecaną ostatnio drugą część zdjęć naszego salonu:) Chcecie? To zaczynamy:
Buziaki i miłego odpoczynku Wam życzę:)))
Magda
Witajcie:) Jak Wam mija weekend? Nasz zapowiada się bardzo intensywnie. Dziś impreza urodzinowa u przyjaciół, w dodatku podwójna. J...
Nasz salon przeszedł długą drogę. To trochę jakby operacja na żywym sercu. Nasz dom, pełen już wspomnień i zapachów, był już jakiś. Był nasz. I teraz, kiedy w końcu kurz i pył opadł, gdy wszystkie sprzęty zostały znów wniesione, poczuliśmy się... tak inaczej. Może nawet lekko surrealistycznie. Bo pomimo tego, że odkąd tu zamieszkaliśmy dwa i pół roku temu, a wizja zmian była już bardzo realna w mojej głowie, to jednak teraz, gdy mogę ją zwyczajnie dotknąć jest to niesamowite uczucie. I choć nadal jest jeszcze daleko do pełnej domowości, brakuje lamp i dodatków, jeszcze pusto na ścianach, to po tych kilku tygodniach znów na swoim, poczuliśmy się spełnieni. W takiej właśnie przestrzeni chcieliśmy przebywać, bawić się i jeść wspólnie obiady. Imprezować w gronie najbliższych, a wieczorem odpoczywać przy rozpalonym kominku.
Otwieram zatem nowy rozdział i cieszę się, że możecie w tym uczestniczyć:)
Zapraszam do salonu, do części wypoczynkowej.
To oczywiście nie koniec... Zdjęć mam na tyle dużo, że musiałam je niestety podzielić na dwie części, a i tak nie wszystko jeszcze zostało na nich ujęte;) Kolejna odsłona salonu w następnym poście:) Poniżej mała zapowiedź, co się kryje po drugiej stronie...
Pozdrawiam
Magda
Nasz salon przeszedł długą drogę. To trochę jakby operacja na żywym sercu. Nasz dom, pełen już wspomnień i zapachów, był już jakiś. By...
Z lekkim dreszczykiem emocji...
Przedstawiam pierwsze ujęcia post remontowe.
Kuchnia jako serce napędowe domu, musiała zostać udomowiona jako pierwsza. I choć jeszcze wielu rzeczy brakuje, to nie mogłam się doczekać, aby Wam ją pokazać. Chociaż kawałeczek, ten bez kartonów i skrzynek z narzędziami, które nadal tkwią po drugiej stronie;) W końcu to blog o metamorfozie mojego domu, a nie da się wszystkiego zrobić w jeden dzień.
Zatem...
ZAPRASZAM :)
Przesyłam buziaki i życzę słońca na kolejne dni.
U nas we Wrocławiu pięknie dziś świeciło:)
Magda
Z lekkim dreszczykiem emocji... Przedstawiam pierwsze ujęcia post remontowe. Kuchnia jako serce napędowe domu, musiała zostać udomowion...
.JPG)
